Już od wielu lat tradycyjne polskie święto Wszystkich Świętych nabiera wpływów zachodniego Halloween. Czy to dobrze, czy to źle? Kto to wie! Wycinanie dyni na Halloween nigdy nie było naszą tradycją, jednak w tym roku dałyśmy się porwać temu szaleństwu. Zapraszamy Was na wycięcie z nami naszych zupełnie pierwszych dyń halloweenowych!
Skąd wziął się ten zwyczaj?
Zacznijmy jednak od początku! Wycinanie dyni ma swoje korzenie w Irlandii, gdzie pierwotnie lampiony były robione z rzepy lub buraków, a ich celem było odstraszanie złych duchów. Kluczowa jest tutaj irlandzka legenda o Skąpym Jacku, który oszukał diabła i został skazany na tułaczkę jedynie z rozżarzonym węglem w rzepie, aby oświetlić sobie drogę. Później lampiony były robione, tak jak aktualnie, z dyni.
Wycinanie dyni nie jest naszą tradycją, więc czemu to robimy?
Jak wiadomo samo Halloween ma tak wielu zwolenników, jak i przeciwników. My w tym roku zostałyśmy skuszone przez pięknie leżące w sklepie dynie na wagę. Po prostu nie mogłyśmy przejść obok nich obojętnie! Takie pomarańczowe, takie kształtne i takie błyszczące… Wzięłyśmy więc dwie z zamiarem postawienia ich na stole, może zrobienia potem zupy-krem. Natomiast w ostatniej chwili stwierdziłyśmy – tniemy! Zadanie zostało powierzone naszej najmłodszej, która miała z tego więcej frajdy niż przypuszczałyśmy, że można mieć.
Co przyda się do wycinania?
Im mniej tym lepiej i też mniej bałaganu się narobi. Wycinanie dyni to zajęcie dostarczające ogromniej satysfakcji oraz radości dla artystów w każdym wieku. Wystarczy dobrze naostrzony nóż lub dwa, duża łyżka, foliówka na „śmieci”, cienki marker i ręcznik lub coś czym zabezpieczymy otoczenie na wszelki wypadek.
Jak wycinać dynie?
Generalnie… jak chcecie. My lekko posiłkowałyśmy się inspiracjami na wzory z internetu i wybrałyśmy dynię „wredną” oraz „mniej wredną z zasznurowanymi ustami”. Oto co robiłyśmy po kolei:
- Najpierw wycina się otwór z góry. Nie może on być zbyt duży, gdyż istnieje ryzyko popękania dyni podczas dalszych prac. Wieczko od dyni lekko uszczupliłyśmy, gdyż wydawało nam się zbyt grube.
- Następne jest drążenie. Wydrążyć należy pestki i całą miękką część. Twarda może na razie zostać. Jeśli myślicie, że wycinanie dyni jest trudne to… macie trochę racji, dlatego ta czynność jest bardzo przyjemna. Siedzi się i się skrobie po dnie 🙂
- Gdy dynia jest już gotowa to przydać nam się może marker i jeszcze ostrzejszy, cienki nóż. Najpierw namalowałyśmy zarysy oczu i nosa, które od razu poszły do wycinania, a potem tak samo zrobiłyśmy z paszczami. Najważniejsze jest, żeby jako tako wyciąć kształt. Nóż nie zawsze będzie równo wycinał, dlatego po wyjęciu wyciętego fragmentu trzeba będzie jeszcze „ociosać” odrobinę wnętrze obok dziur – wyczujecie to.
- I dynia jest gotowa! W naszym przypadku nawet dwie.
Nasze sztuczki, które odkryłyśmy podczas wycinania!
- Zauważyłyśmy, że wieczka naszych dyń za bardzo wpadają do środka, gdy się je przykrywa, dlatego po dwóch stronach „włazu” umiejscowiłyśmy wykałaczki, aby wieczko nie wpadało.
- Jedna z naszych dyń ma implant zęba! Miałyśmy mały wypadek przy pracy i podczas wycinania nasza „wredna dynia” została pozbawiona jedynki. Dlatego tutaj z pomocą przyszła Maryla, która, jak rasowy doktor stomatologii po obronie dyplomu, przeprowadziła przeszczep ratując życie pacjenta. Przeszczep przyjął się bez problemu i nawet wygląda korzystnie! Kawałek dyni przyczepiłyśmy na wykałaczce 🙂
Dynie w wystroju naszego wnętrza
Gdy postawiłyśmy je na stole i zapaliłyśmy w nich świeczki od razu poczułyśmy, że świetnie pasują do naszego domu. Przez pierwszy dzień stały po prostu na dużym stole w pokoju, natomiast drugiego dnia postawiłyśmy je na pianinie. Idealnie dopełniają przestrzeni dodając dwie plamy ciepłego światła. Z resztą sami zobaczcie!
Zapraszamy do przeczytania naszych poprzednich artykułów:
– Przesadzanie róż – sztuczka z cynamonem!,
– Jesienne przepisy: zupa-krem z dyni,
– Pigwówka, czyli polskie pigwocello.