Pomidory – własna uprawa

Uprawa pomidorów tylko pozornie może wydawać się kłopotliwa. W rzeczywistości jest bardzo przyjemna i wciągająca. Pomidory to jedne z warzyw, czy jak ostatnio się mówi „owoców”, które zagościły na dobre w wielu kuchniach, warzywnikach oraz doniczkach. Przeczytajcie o naszej tegorocznej uprawie!

Pomidory – Wymagania

STANOWISKO: zawsze słoneczne.
WODA: pomidory potrzebują codziennego podlewania. Ważne jest, aby nie lać po liściach, a jedynie punktowo pod krzaczek.
ZIEMIA: aby obficie owocowały i nie pękały należy zapewnić im żyzne podłoże bogate w fosfor, azot, potas, magnez i siarkę.
NAWOŻENIE: zawsze powtarzamy, że najlepszy jest kompost własnej roboty, natomiast jeśli takiego nie mamy idealnie nadadzą się gotowe nawozy do rozpuszczenia w wodzie. Nawozić należy 2-3 razy w tygodniu.

Chore pomidory

Zaczniemy od chorób, aby mieć te bardziej przykre informacje za sobą. Jest wiele chorób, na które mogą zachorować pomidory. Jedną z najbardziej znanych jest zaraza ziemniaczana i objawia się brązowieniem owoców. Na szczęście nasze pomidory jeszcze nigdy na nic nie zachorowały i (tfu tfu tfu) mamy nadzieję, że tak zostanie. Natomiast jeżeli chodzi o szkodniki to najczęściej możemy zaobserwować stonkę ziemniaczaną. Rolnicy pomału zbierają ziemniaki z pól, a stonki już pozjadały im listki. To właśnie teraz te małe potwory rozchodzą się po okolicznych domostwach. Nie ma sensu stosować oprysków, my tego nie robiłyśmy. Robiąc poranny i wieczorny obchód wystarczy je ręcznie zebrać.

Początek przygody z uprawą pomidorów

Wszystko zaczyna się od nasion, które powinniśmy wysiać na początku marca. My właśnie tak zrobiłyśmy – w jednej skrzynce umieściłyśmy nasionka z całego opakowania pomidorków koralików. Wzeszły szybko, bo już po 10 dniach, a gdy wypuściły pierwszą parę listków przepikowałyśmy je do małych doniczek. Było ich tak wiele, były piękne i rosły bardzo ładnie. Dlatego jeszcze w drugiej połowie kwietnia, gdy już było cieplej, wysadziłyśmy je do warzywnika na podwyższoną rabatę. Na wszelki wypadek zrobiłyśmy im osłonkę z agrowłókniny, czyli wbiłyśmy w rogach cztery kijki bambusowe, a na nich położyłyśmy białą agrowłókninę. Wszystkie się przyjęły i zaczęły rosnąć. I w tym momencie skończyła się nasza radość z uprawy pomidorów…

Wróg przyszedł głodny

Dokładnie tak! Po dwóch dniach na grządce ostały się ino centymetrowe kikuciki łodyżek. O ten bestialski akt wandalizmu oskarżamy rezydujące w naszych budkach szpaki, kosy i wróble, którym ewidentnie spodobała się ekologiczna uprawa, a młode pomidory okazały się być smaczniejsze niż inne rośliny. Sprawcy nie zostali złapani na gorącym uczynku. Jedyną poszlaką w śledztwie były ślady małych łapek i jedno brązowe piórko. Ale wyszłyśmy z tego z honorem!

Pomidory – A co to są flance?

Flance to podhodowane sadzonki warzyw, kwiatów czy roślin, które możemy kupić na bazarach i w sklepach ogrodniczych. Flance robimy też sami, gdy siejemy nasionka wiosną, a potem rozsadzamy je do większych doniczek przed wysadzeniem do gruntu.
Widząc co zostało z naszego siewu musiałyśmy udać się do sklepu i kupić odchowane już roślinki. Wróciłyśmy z 8-oma krzaczkami, a wśród nich były: bawole serce, pomarańczowe, malinowe, a nawet takie ciemno-zielone pomidory. Zasadziłyśmy je, podwiązałyśmy do patyczków, obłożyłyśmy naszym kompostem i czekałyśmy na owocowanie. Pomiędzy nimi dostrzegłyśmy, że jednak ocalały dwa nasze krzaczki (z ponad 30-stu) i do tego będą owocować!

Pomidory – Czas na zbiory!

W połowie czerwca doczekałyśmy się pierwszych zbiorów. Wszystkie pomidory były i nadal są piękne, pachnące i dorodne. Jednak bawole serce okazało się być sercem kurczęcia, ponieważ nie wyrosło na zbyt duże. Jednak ważne jest to co w środku, a było bardzo smaczne!
Pomidory zbieramy, gdy są już dojrzałe albo bliskie wyraźnemu rumieńcowi. Ostatnia wichura niestety złamała nam kilka gałązek z owocami, które nie były jeszcze dojrzałe. Położyłyśmy je, na znak żałoby, na słonecznym parapecie i byłyśmy pozytywnie zaskoczone, gdy po tygodniu pomidorki się zaczerwieniły.

Kilka praktycznych rad w pigułce

• Gdy pomidory zaczynają kwitnąć, a zależy to od ich wielkości, należy usuwać pierwsze liście od dołu. Z reguły są one duże i zabierają roślinie dużo energii, którą powinna przeznaczyć na owoce. I tak sukcesywnie odcinamy liście, gdy pojawiają się zawiązki młodych owoców na górze, aby została sama korona.

• Przy zbieraniu nie potrzeba nożyka! Centymetr nad szypułką znajduje się kolanko. Jeżeli owoc jest gotowy do zerwania kolanko bardzo łatwo się łamie. Nie uszkadza to ani krzaczka, ani owoców obok.

• Gdy krzak przestanie już owocować bez skrupułów należy go wyrwać, pociąć i najlepiej wrzucić do kompostownika. Takich skarbów bogatych w minerały nie można marnować!

Czy hodowla pomidorów jest wydajna?

Na nasze osobiste potrzeby tak. W okresie szczytowym, który obserwujemy teraz na przełomie lipca i sierpnia, pomidory zbieramy co około 3 dni. Wychodzi ich plus minus 2 kilo. Nic nie zastąpi smaku swojego pomidora, świeżo zerwanego z grządki. Jest to obraz dość sielankowy, lecz gdy rano idziemy do warzywnika, zrywamy takiego pomidora, którego potem możemy zjeść do śniadania, od razu na myśl przychodzą powolne dni urlopowe. A wyczuwając zapach tego świeżego warzywa w swoich nozdrzach marzymy o ucieczce na południe Europy w poszukiwaniu całych ich plantacji.

Na koniec zapraszamy do obserwowania nas na Instagramie oraz do przeczytania poprzednich artykułów poświęconych naszemu warzywnikowi:
– Rozsada warzyw – zrób to u siebie!,
– Warzywnik po miesiącu,
– Plony z warzywnika.