Bergenie – wszystko o uprawie

Maj jest jednym z piękniejszych miesięcy w naszych ogrodach. Podczas, gdy maturzyści zaczynają pisać matury, w ogrodzie zakwitają magnolie, tulipany, bzy, kasztany i wiele innych roślin. Wśród nich są również bergenie. W tym roku to one zaskoczyły nas najbardziej. Ich kwitnienie jest obłędne. Choć nie pachną przyciągają wzrok każdego od momentu przekroczenia furtki. Zapraszamy do poznania tej rośliny!

Skąd bergenie przywędrowały do Polski?

Z bardzo daleka. Ich pierwotne miejsce znajduje się aż Azji. Tam upodobały sobie tereny od zachodniej części Afganistanu, aż do wschodnich części Chin, południowej części Himalajów oraz północnej Syberii. Jak widać są to dosyć zróżnicowane środowiska. Dzięki temu zostały rozpowszechnione, jako rośliny uprawne, w klimatach chłodnych i w tych cieplejszych.

BERGENIE – uprawa

Są to rośliny niezwykle tolerancyjne na każdy czynnik. Rosną w każdej glebie i na każdym stanowisku. Oczywiście te posadzone na słońcu będą obficiej kwitły. Są odporne na susze i szkodniki. Niezwykłe jest to, że mogą rosnąć w jednym miejscu nawet kilkanaście lat. Osobiście bardzo je doceniamy za to, że są zimozielone, a przy naszych łagodnych zimach nie potrzebują okrywania. Jeśli ktoś ma oczko wodne to również dobrze będą się czuły i rosły na jego brzegu. Nie potrzebują również specjalnego nawożenia. Krótko mówiąc: jest to roślina dla zapracowanych lub lekkich leniuszków 🙂

Nasza przygoda z bergeniami

Pierwszy egzemplarz dostałyśmy w prezencie na początku zakładania ogrodu. Posadziłyśmy go wtedy pod drzewami, a od tego momentu pięknie się rozrósł. Dopiero na przełomie zeszłego i tego roku postanowiłyśmy masowo je przesadzić. Jak widzicie przez około 20 lat rosły one w jednym miejscu. Na tej rabacie rozrastały się i zajmowały coraz więcej miejsca. Ich piękne, zielone liście są ozdobą przez cały rok, a kwiaty miło zaskakują wyglądając spomiędzy tej zieleni. Spośród 9-10 gatunków, które rosną w Polsce, my posiadamy dwie – jasno różową oraz w kolorze fuksji.

Rozmnażanie oraz wyradzanie się bergenii

Rozmnażania można dokonać tylko dwa razy w roku. Raz w sierpniu, a drugi raz wiosną. Natomiast należy pamiętać, że jeżeli przesadzamy bergenie wiosną pozbawiamy się ich kwitnienia. Rozmnażamy je poprzez kłącza. Tniemy na 10 centymetrowe kawałki i sadzimy do ziemi. Pamiętajmy, aby na początku dobrze je podlać.

Każda roślina może się wyrodzić. Tak stało się z naszymi bergeniami. Oznaką tego procesu były bardzo długie kłącza (ok. 15 cm). Lekko nam zdziczały i były nieładne. Dodatkowo nie zawiązywały kwiatów i żółkły od dołu. Dotyczyło to jaśniejszej odmiany. To był konkretny znak, że trzeba je rozsadzić. My zrobiłyśmy to na dwie tury. Jedne znalazły nowe miejsca w sierpniu, a drugie teraz na wiosnę. Dlatego jedne z nich kwitną, a inne nie. Postanowiłyśmy, że część z nich zostanie w tym samym miejscu tyle, że posadzimy je od nowa. Wykopałyśmy wszystkie, wybrałyśmy te najzdrowsze. Potem pocięłyśmy je na nowe kłącza i zasadziłyśmy w ziemi z dodatkiem naszego kompostu. Widać, że było im to potrzebne.

Druga bergenia, o ciemniejszych kwiatach, przez 5 lat rosła na skalniaku. Natomiast przyszedł czas na jej rozsadzenie. Specjalnie dla niej, na jesieni, stworzyłyśmy rabatę pod płotem. Idealnie wypełniła tam pustkę i świetnie się czuje. Teraz odwdzięczyła się nam pięknie kwitnąc. Jest po prostu niesamowita.

Bergenie – sadzenie

Bardzo polecamy tę roślinę wszystkim. I tym, którzy nie mają czasu na prace w ogrodzie i tym, którzy spędzają tam każdą wolną chwilę. Bergenia jest rośliną bardzo wdzięczną, piękną o każdej porze roku i bezproblemową.

Na koniec gorąco zachęcamy Was do pozostawienia po sobie komentarza, odwiedzenia nas na profilu na Instagramie oraz do przeczytania poprzednich artykułów:
– Czyściec wełnisty – uprawa, wiosenne zabiegi,
– Skalniak – tu wiosna przychodzi najczęściej,
– Przedwiośnie w ogrodzie.